9 Temmuz 2010 Cuma

...ve sustum.

Sürekli aynı şeylerin tekrar ettiğini gördüm ve herkesin bir ağızdan aynı şeyleri konuştuğunu duydum başka kelimelerle. Sonra acaba ben mi hep birbirine benzeyen insanların etrafında dolanıyorum dedim. Ben mi hep aynı şeyleri okuyorum, aynı yüzlere bakıyorum? Kelimeler mi yetersiz, cümleler mi sınırlı?
Ben kelimelerden, cümlelerden bahsederken Özdemir Asaf geldi yanıbaşıma. Her zamanki ironisiyle konuştu benimle. Cümleler benim işim mi demek istedi, farklı şeyler söyleyenlerin olduğunu kendisinde hatırlamamı mı istedi bilmiyorum; soruma soruyla karşılık verdi:


'Birbirine benzeyen evler midir birbirine benzeyen bu insanları yapan?
Yoksa birbirine benzeyen insanlar mı yapıyorlar birbirine benzeyen bu evleri?'
(Özdemir Asaf)

Bundan sonra konuşmak düşmez bana dedim ve Sustum.
Sorusuna yanıt verdiğim gün o da benim soruma cevap verecekmiş, öyle dedi.

Not: O öldü, yalan söyleme seninle konuşmaz diyenler olabilir. Onlara da şunu iletmemi söyledi

'Yaşadığını gör yaşarsın.'(Ö.A.)

1 yorum: