Bir adım ileriye gidemiyorum. Nasıl da korkuyorum üzülmekten nasıl da korkuyorum yenilmekten. Olduğum yerde sayıyorum bu yüzden. Bir sağıma bakıyorum bir soluma ama en çok da arkama bakıyorum. Silik hatıraları su yüzüne çıkarmaya çalışıyorum. Br yerlerde yazıyor olmalıydı diyorum bu sorunun cevabı. Ben bu hatayı daha önce de yapmıştım. Anlamıyorum bilmemkaçıncı kez girdiğim bu sınavda aynı sorunlarla boğuştuğum farkında bile değilim. Bir sonraki sayfayı açmak belki de hatalarımı ezberleyip onların tekrarından kaçmak elimde. Oysa ben yapmıyorum. Sizin kullanmayı çok sevdiğiniz o temiz beyaz sayfayı bulamıyorum. Yazılanları silip üzerine basıyorum. İşte durduğum nokta hatıralarımın silindiği, benliğimin belirsizleştiği, beynimin patlarcasına yorulduğu o incelmiş levha.
Siz napıyorsunuz bilmiyorum? Eminim bir şeyler için koşturuyor eminim bir şeyler için üzülüyorsunuz. Ya da alışkanlıklar...ah o bilinçsiz akışımlar...
Blog sayfanı yeni keşfettim, hepsini bir çırpıda okumaya çalışıyorum. Eğer bütün bunlar (başkasına ait olanları belirttiklerin hariç) seninse muhteşemler tek kelimeyle.. Bu koca okyanus içinde sallanan tek sandal olmadığımı hissettirdi bütün bu yazılar bana.. Ellerine sağlık,
YanıtlaSil(Emir Polat)
Teşekkür ederim Emir, birileri tarafından okunmak hele de anlanmak mutlu etti beni. kıyıya sapasağlim vurabilsek keşke...
YanıtlaSilAh Keşke.. Sıkı bir takipçinim artık. Başarılar
YanıtlaSil